In mei lijkt de natuur mij altijd voorbij te lopen en ik hol er achteraan. Er moet gezaaid en geplant worden en het onkruid schiet overal uit de grond. Voor alles wat wordt afgewerkt op het to do lijstje komen er dubbel zoveel bij. De serre staat vol zaailingen die popelen om naar buiten te gaan, en buiten geraakt het stilletjes aan overvol. Het moestuinplan werd al honderd keer bijgesteld zodat elk plekje benut wordt. Zo staat er nu ui tussen de aardbeien, zal een deel van de zoete aardappelen in kuipen komen, net als de aubergines en de paprika. Ondanks het gepuzzel en de drukte is het heerlijk om bij elk rondje (moes)tuin nieuwe, groene sprietjes uit de grond te zien komen. Al gaat niet alles van een leien dakje: een heel rijtje radijsjeszaad werden 4 kleine radijsjes, van de gezaaide worteltjes kwam helemaal niets boven en regelmatig doen de slakken zich te goed aan een klein plantje. We hebben er niet om getreurd, die vier radijsjes smaakten eens zo lekker en we zaaiden prompt nieuwe.
Op de grote oogst in de moestuin is het hoe dan ook nog even wachten. Om niet volledig op de supermarkt te moeten rekenen, experimenteer ik met wildplukken. De natuur groeit uitbundig op dit moment, dus waarom zouden we daar niet van meegenieten. Ik probeerde al een super lekkere brandnetelsoep en gebruikte de jonge knoppen van weegbree in een omelet. Voor beide moest ik de eigen tuin niet verlaten, dat maakt het verschil met de moestuin wel heel klein. Voor de soep gebruikte ik dit recept, en ondertussen ligt het boek waar het uitkomt te blinken op de keukentafel. Mijn enthousiasme is gewekt voor de komende maanden.
Vorig jaar kreunden we al onder warmte en droogte op dit moment, nu steken we 's morgens nog steeds de kachel aan. Het is koud en nat, maar al die regen zorgt er hopelijk voor dat de tekorten van vorig jaar terug worden aangevuld. De vijver aan de overkant is in ieder geval terug gevuld en elke dag begint en eindigt met een kwaakconcert. Door het koude en natte voorjaar liepen veel planten later uit dan ik verwachtte. Gelukkig was opruimen geen prioriteit, anders waren ze misschien al op de composthoop beland. Zo ook twee vijgenboompjes die het niet leken gehaald te hebben,net toen ik hun pot voor iets anders wou gaan gebruiken, zag ik nieuwe scheuten. Ik kocht ondertussen al vervanging (want elk excuus voor een nieuwe plant is een goed excuus) dus dat brengt het totaal op vier vijgenbomen, of beter drie vijgenstekken en één boom. Ik kijk al uit naar vijgen, al zal dat nog even duren.
We hebben wel andere goede vooruitzichten: de pruimenbomen hangen vol babypruimpjes :-). Als alles goed gaat (en er kan nog veel misgaan), eten we pruimen uit eigen tuin over enkel maanden. Dat gaan sowieso de beste pruimen ooit worden. En ook de aardbeien doen het super, de eerste krijgen al een rode schijn. Ik denk nog een weekje of twee en we komen om in de aardbeien.
Tussen alle moestuindrukte door heb ik toch tijd genomen om bosjes bloemen te drogen te hangen. Om kleur in huis te brengen tijdens de maanden dat er minder te plukken is. Het is een probeersel, dus nog even afwachten of het lukt. Ik wil nog een droogplekje voorzien in de schuur zodat er meer gedroogd kan worden, maar ja, dat to do lijstje ... Gelukkig houden we niet van stilzitten :-).
Comments