Ik hou van het leven op het platteland: de rust, ruimte en nabijheid van natuur maken me nog elke dag blij. Teruggaan naar de stad kan ik mij niet meer voorstellen, toch zijn er ook dingen die ik hier als minder ervaar. In de stad voelde ik mij meer geïnspireerd door anderen: ideeën uitwisselen over permacultuur, samen tuinieren en bespreken hoe we de oogst kunnen verwerken, verbinding aangaan wat leidde tot creatieve ideeën. Dat waren vroeger de vaste onderwerpen op de meewerkdag van de samenboerderij, nu voer ik die gesprekken meer met mezelf. Er wonen nochtans genoeg medepermacultuur enthousiastelingen in de buurt, maar iedereen heeft het zo druk met zijn eigen project, ik incluis, dat afspreken niet vanzelfsprekend is. Dat is jammer, want zo ploeteren we verder, elks op ons eigen veld, terwijl dat uit samenwerking zoveel meer zou kunnen komen. Dat ik het miste is me duidelijk geworden door de fijne, betekenisvolle ontmoetingen die er wel waren de afgelopen tijd. We ontvingen verschillende helpende handen via Workaway, een website voor culturele ontmoeting en vrijwilligerswerk, en dat leidde tot fijne gesprekken, uitwisseling van kennis en verbinding. Er werd niet alleen gepraat, er werd ook gewied, geplant, gemaaid en nog zoveel meer. Wat een heerlijk gevoel om eindelijk eens een to-dolijstje te kunnen afwerken! De tuin ligt er stralend bij en dat hadden we alleen niet gekund. Ik kijk al uit naar de volgende ontmoetingen.
Ondanks alle hulp was het moestuinjaar tot hiertoe één met vallen en opstaan: rouwvliegjes die de zaailingen teisterden, regen en nog meer regen, late vorst en slakken die op de loer lagen. Alles werd later geplant, wachtende op stijgende temperaturen en zon. Mooi om te zien was hoe spontaan opgekomen zaailingen, van sla en peterselie, ongestoord groeiden zonder dat er een slak naar omkeek. Terwijl voorgezaaide, vertroetelde zaailingen op één nacht allemaal verdwenen waren. Het plan voor dit jaar is dus om meer dingen te laten uitzaaien en zo de natuur te laten doen waar ze goed in is: zorgen voor overvloed. Met die zaailingen die geteisterd werden door rouwvliegjes is het helaas niet meer goed gekomen. Gelukkig kregen we van onze oude samenboerderij nieuwe tomatenplanten die nu staan te blinken op het veld.
In de nasleep van alle ontmoetingen tollen er nieuwe ideeën tot verbinding in mijn hoofd, die hebben nog wat tijd nodig om te landen en concreet te worden. Ik zit alvast weer met mijn hoofd in de permacultuur boeken, want er valt nog zoveel te lezen en te leren. Er ontstaat ruimte in mijn hoofd en die wil ik invullen met permacultuurverbinding. Nu proberen die creativiteit vast te houden, want die raakt soms ondergesneeuwd door slaaptekort, uitpuilende wasmanden en lange to-dolijstjes, herkenbaar voor iedereen waarschijnlijk.
Al dat harde werk heeft niet alleen tot een mooie moestuin geleid, maar ook tot een paddenstoelenkwekerij die bijna af is. Veel dank aan iedereen die heeft geholpen, ik ben zo blij dat binnenkort het eigenlijke kweken van start kan gaan. De oorspronkelijke doelstelling, in september onze eerste Oesterzwammen verkopen, gaan we misschien niet halen, dit soort dingen hebben de neiging op hun eigen tempo te komen, maar ze komen eraan! Binnenkort kunnen we beginnen te experimenteren, ervaring opdoen en zelf Oesterzwammen eten tot ze onze oren uitkomen.
Als afsluiter nog deze prachtige roos, niet de beste foto, maar de perfectie waarmee de blaadjes gevouwen zijn, maakt dat meer dan goed. De roos staat helaas niet in onze tuin, maar ik knipte snel een stekje om mee naar huis te nemen.
Comments