Zomerprojecten

Het is zomer, en dat voelen we aan alles. Niet alleen aan de warme zonnestralen op onze huid, maar vooral aan het feit dat elke dag te weinig uren lijkt te hebben. Tot ’s avonds laat zijn we buiten bezig: bedden wieden, planten water geven, potjes vullen, oogst invriezen. De dagen vliegen voorbij in een stroom van projecten, oogsten, bezoek en buitenleven.

De voorbije weken hadden we het geluk om omringd te zijn door enthousiaste workawayers. Stuk voor stuk mensen die met energie, nieuwsgierigheid en spierkracht ons erf kwamen verrijken. Er werd gewerkt in de moestuin, het water geven werd een gezellig dagelijks ritueel, het kippenhok werd afgewerkt (of beter gezegd: de kippenvilla), er werd gemaaid, een nieuwe zithoek ontstond… en eigenlijk kan ik nog wel even doorgaan. Soms voelt het alsof deze zomer de “zomer van de duizend projecten” is. Gelukkig geraken er ook enkele afgewerkt, al duurt dat zoals altijd langer dan verwacht.

Alsof dat nog niet genoeg is, zitten we midden in de stroom van overvloed die de tuin ons geeft. Pruimen en komkommers, in zulke hoeveelheden dat je ze niet even wegwerkt. Gelukkig kregen we ook bezoek van vrienden die niet terugdeinsden voor een middagje ontpitten. Terwijl de zon langzaam zakte, zaten we rond de tafel – pratend, lachend, en steeds maar weer die geur van rijpe pruimen in onze handen. Het resultaat: kasten vol pruimenconfituur, compote voor de winter, en een nieuw experiment: pruimenwijn. De komkommers verdwenen in potten met zoetzuur, die straks, in koude maanden, weer een vleugje zomer op tafel brengen.

Dit jaar voelt het voor het eerst alsof onze wintervoorraad écht vorm krijgt. En wat een luxe om nu een bijkeuken te hebben waar al die glazen schatten netjes hun plek vinden. Stiekem denk ik dat het mijn favoriete ruimte van het huis is geworden – een stille plek vol belofte voor de winter. Ik kan er oprecht van genieten om even binnen te lopen en met een tevreden blik de rijen potten te inspecteren.

Ondertussen vinden steeds meer mensen hun weg naar onze paddenstoelenkwekerij. Sommigen komen nieuwsgierig kijken hoe alles groeit, anderen vertrekken met mandjes vol oesterzwammen of Lion’s Mane. En dan zijn er nog de zomerse marktjes: vrolijke kraampjes vol kleur, geur en gesprekken. Eén marktje is ondertussen bijna een wekelijks weerzien geworden: klanten die elke keer terugkomen, een praatje maken, nieuwe recepten delen en soms zelfs foto’s laten zien van wat ze met onze paddenstoelen hebben gekookt. Op het einde van de markt drinken we vaak nog iets samen – niets groots, gewoon een paar stoelen, wat glazen en een gemoedelijke babbel. Het voelt warm, verbonden en precies zoals een dorpsmarkt hoort te zijn.

Na een lange periode van constante bedrijvigheid, workawayers en vriendenbezoekjes, zijn we nu voor het eerst in tijden weer met z’n vieren thuis. Dat is even wennen: de stilte is bijna vreemd, maar tegelijk ook welkom. Toch kijken we met veel warmte terug op de voorbije weken. Het nieuwe kippenhok – pardon, de kippenvilla – is helemaal af. Als alles goed gaat, verwelkomen we volgende week onze nieuwe kipjes. We kijken uit naar rondscharrelende pluimbolletjes, maar ook naar het terug zelf rapen van eitjes. Het voelde toch een beetje vreemd om deze zomer eieren te moeten kopen, in plaats van te verzinnen wat we met de overvloed moesten doen.

De zomer is nog lang niet voorbij, maar ik voel nu al dat dit een van die seizoenen wordt waar we later met een glimlach op terugkijken. Een zomer vol helpende handen, gedeelde maaltijden, overvloedige oogsten, levendige marktjes en het besef dat een thuis niet alleen gebouwd wordt met hout en steen, maar vooral met tijd, energie en verbondenheid.