top of page
UNADJUSTEDNONRAW_thumb_4782.jpg

Un jardin vert

Zoektocht naar ecologisch leven in Frankrijk

Nieuw jaar, nieuwe kansen

Foto van schrijver: unjardinvertunjardinvert


Het is koud buiten, zelfs de waterleiding bevroor, maar de lage temperaturen hebben wel een voordeel: het terrein droogt op en de zon begint weer door te breken. Terwijl we de kerstspullen opruimden en de zaden sorteerden, stond er al snel iets groters op de agenda: het verbeteren van de omstandigheden voor onze jonge bomen en planten. We bestelden nieuwe bomen en struiken, maar dit keer koos ik ervoor om ze eerst een veiliger plekje te geven: de kraamkamer. We verloren de voorbije jaren regelmatig kleine bomen doordat ze het moeilijk hadden op het grote, onbeschermde veld. Om het plantgoed beter te laten opgroeien, maakten we een klein stukje grond vrij. Beschermd naast de grote haag, zonder gras en onkruid en een dikke laag mulch, mogen de bomen daar eerst wat verder groeien. De jonge bomen en stekken staan er dicht bij elkaar, zoals op een kwekerij. Wanneer ze groot genoeg zijn, is het tijd om uit te planten. Groot genoeg, dat betekent heup hoogte voor bomen en minstens knie hoogte voor struiken. Of het een succes wordt weten we nog niet, de eerste planten werden pas in de herfst geplant, maar de kraamkamer staat al vol. Deze zomer staat de uitbreiding van de kraamkamer op de planning. Er komt meer ruimte voor stekken en jonge bomen, zodat we onze kwetsbare plantjes beter kunnen beschermen tegen de elementen. Het is een beetje als het opvoeden van kinderen: je wilt ze koesteren en beschermen, maar tegelijk leer ik ook dat ze soms hun eigen weg moeten gaan. Loslaten is voor mij nog steeds lastig, maar in de kraamkamer kan ik ze een veilige start geven. Een andere reden dat we voor de kraamkamer kozen, was een interessante vergelijking die ik onlangs hoorde. We gaan er dikwijls vanuit dat planten na een aantal jaar herstellen van de stress (droogte, concurrentie, ...) die ze in hun eerste levensjaren hebben ervaren. Er is nog weinig bekend over hoe langdurige stress de gezondheid van bomen beïnvloedt, maar er is veel onderzoek over de invloed van stress in de vroege levensjaren van mensen en andere zoogdieren. Bij hen is bekend dat we nooit helemaal herstellen van langdurige blootstelling aan stress in de eerste jaren. Zou hetzelfde voor bomen kunnen gelden? Zou het kunnen dat de vroege stress die jonge bomen ervaren, hen voor altijd beïnvloedt, zelfs als ze later in een betere omgeving terechtkomen? Uit onderzoek van de universiteit van Wageningen (2017) blijkt ook dat langdurige stress de wortelontwikkeling, fotosynthese en de algehele groei van de bomen kan verminderen. Ik heb er verder geen bewijs voor één van beide beweringen, maar extra zorg in de kraamkamer kan zeker geen kwaad.

De laatste maanden waren we druk met verbouwen en paddenstoelen. We bevonden ons tijdens het weekend meer tussen het stof en het gereedschap, dan tussen de bomen. Er bleef weinig tijd over voor gezinsuitstapjes en het onderhoud dat hoort bij een boerderij. Nu het, voorlopige, einde van de renovatiewerken in zicht komt, maken we volop plannen voor de tuin, de kippen en het voedselbos. We willen graag ons toompje kippen uitbreiden, de moestuin verder uitbreiden, een terras aanleggen, een omheining bouwen aan de voorkant van het huis, ... De plannen zijn al groter dan dat de zomer lang is, vrees ik, gelukkig zijn we graag bezig om onze droom verder uit te bouwen. Het doel om is het hele jaar door uit de tuin te eten, zowel bewaard vanuit een ander seizoen als vers vanuit de tuin. We willen daarvoor gaan kijken om onze eetgewoonten aan te passen. Want hoeveel we ook eten uit eigen tuin, elke week rijden we naar de supermarkt voor bloem, suiker, rijst, havermout, melk en nog wat dingen. Basisvoedsel dat we niet uit de tuin kunnen halen, maar verbouwd wordt in grote monoteelten, soms aan de andere kant van de wereld, op een manier die we eigenlijk niet willen steunen. We proberen zelfvoorzienend te zijn, maar eigenlijk komen we zelfs niet in de buurt. We voorzien hoogstens in eigen groenten en een deel van ons fruit. Het grote struikelblok zijn de grote koolhydraatleveranciers, zoals havermout, rijst, bloem en pasta. In de hoeveelheden dat we koolhydraten eten, lukt het ons nooit om hier zelf in te voorzien, en dan denken we nog niet aan het werk dat er bij komt kijken, zoals het malen van graan. Alles zelf telen is dus niet realistisch, vervangen misschien wel. We gaan proberen de grote koolhydraatleveranciers deels te vervangen, bijvoorbeeld door kastanjes, eikels of zelfgebakken brood van zelfgeoogst graan. Dat klinkt misschien lekker alternatief, maar geloof me: het is vaak een uitdaging! Gelukkig biedt de nieuwe afhaalpizzeria in het dorp een fijne uitweg als de keukenexperimenten even niet zo lukken. Zo wou de eerste poging tot courgettemeel niet genoeg drogen en is het uiteindelijk naar de kippen gegaan. Het blijft een kwestie van proberen en vooral veel lachen om de mislukkingen. Koken zonder de gangbare supermarktproducten blijft een avontuur!


We hebben nog veel te leren en uit te proberen, maar elke stap brengt ons dichter bij onze droom van zelfvoorzienendheid. Of het nu gaat om het beschermen van jonge bomen in de kraamkamer of het experimenteren met alternatieve koolhydraten, we blijven zoeken naar manieren om onze boerderij en ons leven in balans te brengen. Het is een avontuur, met ups en downs, maar dat maakt het juist zo mooi. En wie weet, misschien worden we ooit zelfvoorzienend – of vinden we gewoon vrede met de balans die we hebben gecreëerd.




48 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
Tijd vliegt

Tijd vliegt

Goud

Goud

Comentarios


IMG_2109_edited.png

Wie is un jardin vert?

Un jardin vert is een beginnend eco-project in het midden van Frankrijk. Een droomplekje wordt werkelijkheid.

 

Lees meer

 

  • Instagram
  • Facebook

Ontvang de nieuwsbrief

Bedankt!

© 2020 by Un Jardin Vert. Proudly created with Wix.com

bottom of page