Vogelen

Ik kijk al uit naar de herfst en de winter, niet voor de regen, koude of korte dagen, maar omdat de bladeren dan van de bomen vallen. Een tijdje geleden kreeg ik namelijk voor mijn verjaardag een verrekijker, niet zo’n speelgoed ding, één voor het echte werk. Nu dacht ik altijd dat vogels spotten redelijk simpel was: een beetje rondwandelen en als je een vogel ziet, snel de verrekijker pakken. Nu komt het daar wel op neer, maar het klinkt eenvoudiger dan het eigenlijk is. Om terug te komen op de bladeren van de bomen, die hangen regelmatig in de weg. Tel daar nog bij op dat je de verrekijker meestal nog uit de rugzak moet vissen, de vogel met de kijker in het vizier moet krijgen en scherpstellen. Ik hoef je niet te vertellen dat de vogel dan al gevlogen is.

Gelukkig hadden we ook al enkele succes ervaringen. Zo zagen we in de Auvergne een groep Vale gieren. Prachtig om te zien! Ze kunnen wel een vogelspanwijdte hebben van 2,8 meter. En we konden zelfs een herkenbare foto nemen.

Ook in een schuurtje hadden we een fijne ervaring, daar kwamen we twee kleine zwaluwen tegen. Heel grappig hoe ze daar zo braaf bleven zitten voor de foto!

En nu dus uitkijken naar de winter. Ik hoop in onze tuin een klein vogelplekje te creëren, waar vogels kunnen komen schuilen, eten en drinken. Ondertussen kan ik hen dan bespieden van achter het keukenraam.

Sinds vorig jaar maak ik de vetbollen voor de vogels gewoon zelf, dat bespaart plastic en transport en het ziet er leuker uit! Ik kocht een kopje met wijde bovenkant in de kringloopwinkel en een zak gemengd vogelzaad in de dierenwinkel. Ik smelt een beetje kokosolie in een pannetje en voeg daar voldoende vogelzaad aan toe om het kopje te vullen. Alles goed mengen in de pan en in het kopje overgieten, wachten tot het stolt en klaar. Nu enkel nog ophangen.