Geluk

Daar is ze dan, na lang verwachtingsvol uitkijken, een mensje in mini-formaat. Perfect in alles. Ongelooflijk hoe zo'n baby, hoofd en leven volledig inneemt, geen ruimte, tijd of zin voor andere dingen die eerste weken. Maar stilletjes aan komt er terug ruimte in mijn hoofd. Ik kreeg weer zin om te schrijven en de taakjeslijst voor de naderende verhuis duikt weer op in mijn hoofd. Over 5 weken is het zover, de echte verhuis. Dat klinkt veel dramatischer dan het eigenlijk hoeft: er is geen ultieme deadline en we kunnen altijd nog terugkomen voor alles wat we vergeten zijn. En eerlijk, we hebben te veel spullen verzameld de laatste maanden, nooit gaat alles in één keer meekunnen. Maar 5 weken is ook heel kort, de verhuis leek altijd nog ver weg. We lijken juist aan elkaar en de nieuwe situatie te wennen. Alhoewel ik niet uitkijk naar de verhuis, kijk ik wel uit naar ontspannen in ons nieuwe huis en samen op zoek te gaan naar een nieuwe routine, dus tijd om die verhuisplanning terug vast te nemen en te genieten van die laatste momentjes in België.